Rządy na całym świecie pracują nad spowolnieniem rozprzestrzeniania się COVID-19, dlatego proszą obywateli swoich krajów o jedną bardzo ważną rzecz: zachowanie izolacji i dystansu społecznego.
Szkoły są zamknięte. Pracownicy zostają w domu. Bary są zamykane na klucz, a restauracje oferują tylko dania na wynos i dostawę. Wydarzenia sportowe, koncerty i festiwale zostały odwołane lub przełożone.
Życie bez interakcji może być trudne, ale eksperci zdrowia publicznego nalegają, aby zaangażowanie każdej osoby w zachowanie dystansu społecznego było kluczem do spowalniania rozprzestrzeniania koronawirusa – i ostatecznie ratowania życia ludzi. Oto dokładniejsze spojrzenie na to, jak zrobić to w odpowiedni sposób.
Co to jest dystans społeczny?
To określenie na unikanie bliskiego kontaktu z innymi. Oznacza to brak spotkań towarzyskich i masowych spotkań w miejscach, gdzie ludzie mogą się gromadzić. Jeśli absolutnie musisz być w miejscach publicznych, utrzymuj odległość od innych osób minimum 2 metry.
Dlaczego muszę to zrobić?
Jest za późno, aby powstrzymać koronawirusa przed swobodnym rozprzestrzenianiem się, ale dystans społeczny może go spowolnić, dając mu mniejsze możliwości przechodzenia z człowieka na człowieka.
To ważny sposób na ochronę najbardziej narażonych członków naszego społeczeństwa. Powinno to opóźnić niektóre nieuniknione infekcje do czasu opracowania leczenia – a nawet szczepionki – i zmniejszyć szanse, że system opieki zdrowotnej zostanie zalany większą liczbą pacjentów niż jest w stanie zaopiekować jednocześnie.
Dlaczego dystans społeczny jest tak skuteczny?
Naukowcy szacują, że jedna osoba zarażona nowym koronawirusem zarazi średnio kolejne 3,3 osoby. Im wyższa będzie ta liczba, tym szybciej rozprzestrzenia się wirus.
Na liczbę rozmnażania wpływa kilka czynników, w tym stopień zaraźliwości wirusa, podatność ludzi, liczba interakcji między ludźmi i czas trwania tych interakcji. Zdaniem dr Jeffrey’a Martina, epidemiologa chorób zakaźnych z UC San Francisco, dystans społeczny ma na celu zmniejszenie dwóch ostatnich pozycji na tej liście, co z kolei zmniejszy liczbę reprodukcyjną i spowolni rozprzestrzenianie się choroby.
Czym różni się kwarantanna od nadzoru epidomiologicznego?
Kwarantanna i nadzór epidemiologiczny to szczególne formy dystansu społecznego.
Kwarantanna ma miejsce, gdy czujesz się dobrze, ale oddzielasz się od innych, ponieważ istnieje duża szansa, że jesteś narażony na chorobę. Dotyczy ona osób, które mogły mieć kontakt z osobą zakażoną, ale nie wykazują objawów. Nadzorowi epidemiologicznemu z kolei podlegają osoby zupełnie zdrowe. Mogą one nawet prowadzić swobodnie pewną aktywność społeczną i zawodową, czyli chodzą do pracy, chodzą do szkoły, nie mając objawów. W przypadku COVID-19, kwarantanna powinna trwać około 14 dni. To wystarczająco długo, aby potencjalne objawy mogły się objawić w środowisku, w którym wirus nie może zainfekować innych ludzi.
OK, więc jak to zrobić?
Jeśli możesz pracować z domu, zrób to. Jeśli potrzebujesz przygotowanego jedzenia, zamów je z odbiorem lub poproś restaurację o dostarczenie go. Mówiąc o dostawach, poproś o pozostawienie ich przy drzwiach przez kuriera, aby zminimalizować ryzyko Twoje i osoby dostarczającej.
Jeśli musisz iść do sklepu po artykuły spożywcze lub inne niezbędne artykuły, spróbuj wyjść poza godzinami szczytu. Gdy tam jesteś, utrzymuj odległość 2 metrów między sobą a innymi ludźmi. Na zakupy idź z listą, by taka wyprawa była możliwie jak najbardziej ograniczona czasowo.
Czy zatem w ogóle nie mogę wyjść z domu?
Możesz wyjść z domu, po prostu zminimalizuj interakcje z innymi ludźmi. Zamiast iść do hipermarketu, wybierz sklep osiedlowy, jeśli brakuje Ci sportu – idź na pieszą wycieczkę lub przejażdżkę rowerem w odludne miejsce lub poćwicz w domu. Jeśli masz psy, zabierz je na spacer do pobliskiego lasu.
Muszę iść do pracy – co robić?
- W miarę możliwości pracuj zdalnie
- Zwiększ przestrzeń między pracownikami np. odsuń od siebie biurka
- Wprowadź elastyczne godziny pracy i harmonogramy czasu pracy
- Ogranicz kontakty społeczne w miejscu pracy – ogranicz spotkania osobiste, obiady, zebrania personelu i spotkania po pracy.
Jestem młody, czuję się dobrze i nienawidzę bycia uwięzionym. Nikt, kogo znam, nie został zdiagnozowany. Czy naprawdę muszę siedzieć w domu?
Tak!!! Wszyscy powinniśmy izolować się tak bardzo, jak to możliwe. Nawet jeśli czujesz się dobrze, możesz zostać zarażony i nadal możesz przekazać wirusa innym, którzy mogą być narażeni na ciężką chorobę lub nawet śmierć.
Naprawdę ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że wszyscy jesteśmy tego częścią. Ty zaś nie chcesz być ogniwem w tym łańcuchu transmisji, który może spowodować, że ktoś naprawdę zachoruje, a w najgorszym wypadku umrze.
Kiedy skończy się ta izolacja?
Ludzie są istotami społecznymi, a izolacja może mieć długofalowe negatywne konsekwencje dla zdrowia fizycznego, psychicznego i poznawczego. W tej chwili rządy słusznie skupiają się na bardziej bezpośrednim zagrożeniu wirusem. Możemy jednak wszyscy swoim zachowaniem dystansu – pomóc i zatrzymać epidemię.
Na szczęście istnieje wiele sposobów na złagodzenie izolacji społecznej i próby zachowania kontaktów społecznych w bezpiecznej formie. Osoby zaszyte w domu mogą rozmawiać na czacie wideo i telefonicznie z przyjaciółmi i bliskimi. Mogą oferować wsparcie ustnie lub aktywnie, np. dzieląc się danymi kontaktowymi lub przekazując jedzenie lub zakupy sąsiadom, którzy mogą nie być w stanie samodzielnie wyjść.
Przede wszystkim – zachowaj spokój i optymizm. Pamiętaj, że to jak się czujemy odzwierciedla się w naszej odporności i samopoczuciu fizycznym. Razem damy radę wierząc, że epidemia zakończy się jak najszybciej!
