Gdy naukowcy pracują nad odkryciem tajemnic choroby Alzheimera i demencji, jednym z najbardziej interesujących obszarów badań jest depresja i jej związek z demencją. Wydaje się, że depresja wpływa na osoby z demencją na co najmniej dwa różne sposoby. Po pierwsze, osoby, które chorowały na depresję w swoim życiu, mogą być bardziej narażone na rozwój demencji. Po drugie, wiele osób z zaburzeniami pamięci ma depresję; ta zaś nieleczona pogarsza zamieszanie i zapomnienie, zmieniając jakość życia.
Wiele badań sugeruje, że istnieje związek między depresją a demencją. Obecnie wydaje się, że osoby z długą historią klinicznej depresji (szczególnie depresji, która nie jest odpowiednio leczona) są bardziej narażone na rozwój demencji. W badaniu z 2010 r. W czasopiśmie Neurology Doctor Jane Saczyński z University of Massachusetts odkryła, że depresja w młodszym wieku jest istotnym czynnikiem ryzyka demencji. Chociaż przyczyny są niejasne, spekulowała, że stan zapalny, który występuje, gdy osoba choruje na depresję, może być czynnikiem ryzyka zachorowania na zaburzenia pamięci w późniejszym wieku. Ponadto niektóre białka znajdujące się w mózgu powiększają się wraz z rozwojem depresji, co może również zwiększać ryzyko demencji. Należy jednak pamiętać, że czynnik ryzyka może ale nie musi zwiększyć prawdopodobieństwa wystąpienia określonego zdarzenia. Posiadanie czynnika ryzyka choroby Alzheimera nie oznacza, że kiedykolwiek zachorujesz na tę chorobę, wszak wiele osób z historią depresji nigdy nie zachoruje na demencję.
Co należy zrobić, jeśli Ty lub ktoś Ci bliski ma depresję, szczególnie w młodym wieku? Typowe podejście do walki z chorobą obejmuje leczenie farmakologiczne i terapię. Wiele osób cierpiących na depresję korzysta ze zwiększonej aktywności i nacisku na socjalizację, w tym ćwiczeń, medytacji, spędzania czasu z dziećmi i zajęć z udziałem zwierząt domowych np. dogoterapii.
Nawet jeśli nie w pełni rozumiemy mechanizmy działające w naszym mózgu, nie ma wątpliwości, że długi okres chorowania na depresję może prowadzić do izolacji, poczucia bezczynności i beznadziejności. Mózg z kolei lubi towarzystwo. W momencie pokonania depresji więc, widać wyraźne korzyści dla naszego mózgu.
Jak możesz stwierdzić, czy członek Twojej rodziny cierpiący na chorobę Alzheimera lub demencję jest w depresji? Typowe objawy to lęk, smutek, brak apetytu, spędzanie więcej czasu na spaniu, utrata masy ciała i pobudzenie. Czasami bliski wyraża bolesne, niepokojące myśli lub negatywne komentarze, takie jak „Chcę umrzeć” lub „Jestem taki samotny”. Są to słowa, na które opiekunowie powinni zwracać uwagę, ponieważ są typowymi oznakami depresji.
Wiele osób z demencją może nie być w stanie przyznać się do tego, że ma depresję, ale pamiętajmy że czyny mówią zwykle głośniej niż słowa. Na przykład osoba z demencją, która zawsze kochała ogrodnictwo, nadal reaguje ożywieniem na aktywności z udziałem roślin, na przykład układanie kwiatów w wazonie lub spacer w ogródku, aby podziwiać kwitnące róże. Osoba chorująca na demencję i depresję, cierpi również na apatię, odmawia robienia rzeczy, które często lubiła w przeszłości, nawet tych, które podobały się jej całkiem niedawno.
Jeśli podejrzewasz, że Twój przyjaciel lub członek rodziny cierpiący na demencję jest w depresji, zwróć się o pomoc do swojego lekarza. Istnieje wiele narzędzi, które lekarz psychiatra lub neuropsycholog może wykorzystać do pomocy i leczenia danej osoby. Leki przeciwdepresyjne działają dobrze i są coraz bardziej skuteczne. Aktywność fizyczna jest również świetnym sposobem leczenia depresji u osób z demencją. Można wykonywać ćwiczenia dwa razy dziennie, wychodzić na zewnątrz i odpoczywać w promieniach słońca, zachęcać do aktywności i znalezienia sobie jakiegoś zajęcia lub pasji.
Być może odpowiedź na to jak poprawić jakość życia osób chorych na depresję i demencję, to kontakt społeczny oraz odpowiednio dobrane leczenie. Lecząc depresję, możemy przywrócić naszą bliską osobę do życia wysokiej jakości, która przyniesie korzyści zarówno dla niej, jak i dla nas wszystkich.
