Zły nastrój czy może depresja?

Facebook
Twitter
LinkedIn
Email

Uczucie wypalenia czy zły nastrój są nieodłącznymi częściami naszego życia. Gdy pojawiają się trudności lub zdarza się coś przykrego, normalnym jest że pojawia się u nas zły nastrój i niezadowolenie z sytuacji. Najczęściej przyczyny złego nastroju są jasne i utrzymują się przez określony okres czasu. Czasami jednak uczucie przygnębienia pogłębia się i zaczyna całkowicie panować nad naszym życiem.  Wówczas należy udać się do lekarza, bo może to być choroba, która dotyka współcześnie bardzo wiele osób – depresja.

Objawy depresji

Trzy zasadnicze znaczenia słowa depresja to:

    • życiowe przygnębienie, smutek
    • stan przygnębienia i bezradności, nierzadko wymagający pomocy psychologicznej, będący wynikiem zarówno życiowego stresu, jak i swoistych cech osobowości
    • choroba, której jednym z kluczowych objawów jest depresyjna zmiana nastroju.

Cechą wspólną tych trzech stanów jest tylko to, że związana jest z nimi „depresyjna” zmiana nastroju. Więcej jest jednak różnic niż podobieństw. Nierozumienie tych odrębności prowadzi do niekończących się nieporozumień. Czym innym jest naturalny smutek, przygnębienie, a nawet żałoba, czym innym zaś stan poważnego przygnębienia bądź bezradności związany nie tylko z życiowymi trudnościami, ale uwarunkowany także wewnętrznymi (psychologicznymi) problemami danej osoby. Czym innym wreszcie jest choroba depresyjna (depresja), stan rozregulowania wielu funkcji organizmu, wśród których głęboka i przemożna zmiana nastroju jest tylko jednym z objawów.

W uproszczeniu można powiedzieć, że:

    • osobie przeżywającej normalny życiowy smutek nie jest potrzebny psycholog ani psychiatra. Wystarczą jej własne siły oraz pomoc, obecność i życzliwość bliskich osób.
    • osoba doznająca smutku pozostającego w związku z jej problemami psychologicznymi często potrzebuje pomocy psychologa bądź psychoterapeuty.
    • osobie chorej na depresję zazwyczaj potrzebne jest farmakologiczne leczenie depresji prowadzone przez lekarza. Część osób z depresją może też potrzebować psychoterapii.

 

Czy masz depresję?

Zanim wybierzesz się do lekarza, warto sprawdzić to jak prawdopodobne jest to, że jesteś chory na depresję.  Pod poniższym linkiem znajdziesz test na depresję. Pamiętaj jednak, że nie możesz rezygnować z wizyty u lekarza, jeśli objawy nie będą ustępować!

SPRAWDŹ CZY MASZ DEPRESJĘ

Leczenie depresji

Leczenie depresji może odbywać się dwutorowo: farmakologicznie oraz przy pomocy terapii.  Istnieją przypadki depresji, które wymagają leczenia farmakologicznego. Jeśli nasze wysiłki polegające m. in. na uprawianiu sportu i spotkaniach z przyjaciółmi nie polepszają nastroju i nie dają energii – należy się wybrać do psychiatry. Farmakologia dobrana jest do postaci depresji na jaką cierpimy oraz współistniejących schorzeń. Należy pamiętać, że leki antydepresyjne nie przynoszą natychmiastowej poprawy. Zazwyczaj trzeba 4-6 tygodni zażywania leku, by odczuć skutki jego działania.  Drugą formą leczenia depresji jest psychoterapia. Kiedy odczuwasz żal, ból, gniew, poczucie straty czy przeżywasz żałobę, leki niepotrzebnie tłumią te uczucia. Znacznie sensowniej jest przeżyć je, przy wsparciu psychologa lub bliskich,i wyjść z trudnej sytuacji nie popadając jeszcze głębiej w depresję. Psychoterapia pozwala na zdecydowanie szybszy powrót do normalnego życia.

Jak może pomóc rodzina?

Podstawowe przykazania dla osoby, która chce pomagać choremu na depresję:
1. Nie bądź zbyt szybki, nie przytłaczaj chorego rozpędem i rozmachem swego działania.
2. Nie rób za pacjenta wszystkiego, pozostaw margines dla jego aktywności.
3. Nie uszczęśliwiaj na siłę. Uzgadniaj z pacjentem zakres i kierunek pomocy.
4. Bądź wytrwały.
5. Unikaj łatwego pocieszania i komunałów. To bardzo zraża osoby chore i sprawia, że czują się jeszcze bardziej niezrozumiane i samotne.
6. Nie podważaj autorytetu lekarza. Ważne, aby pacjent mu wierzył.
7. Nie obawiaj się informować lekarza, jeśli pacjent będzie wypowiadał myśli samobójcze, nawet gdyby
sam chory prosił o zachowanie tajemnicy. W takiej sytuacji nie wolno zachowywać tajemnicy, ponieważ może to być bardzo niebezpieczne.

 Źródło: http://psychiatra-rojek.pl/dla-pacjenta/

Koszyk
Scroll to Top
Skip to content